Geçen akşam kızımı uyuturken onu ne kadar sevdiğimi anlatmaya yeltendiğimde “ tamam tamam hadi sus da uyuyalım “ demesiyle cümleler kursağıma yığılıverdi 😒
Benim kadar melankolik olmadığı kesin ama o kadar hassas ki... onun içinde kırılanları anlamamak benim için mümkün değil. Üzerinde bir mercekle geziniyor ruhum.
Bu sabah Melis ilk kez yataktan kalkmak istemediğini “ nolur biraz daha anne “ diyerek bildiğimiz şekilde ifade etti... daha önce de kalkmak istemediği oldu ama bu ben büyüdüm sinyali beni çok etkiledi...
Bu fotoğraf da öğretmenler günü etkinliğinden. Necdet bey (Kaçın) ilk öğretmeni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder